• Książka nie tylko dla miłośników dziergania i szydełkowania. Znajdziecie w niej wszystko, co dobra powieść obyczajowa mieć powinna - humor, smutek, refleksje nad życiem. Problemy takie, jaka każda z nas ma lub może kiedyś doświadczyć. Powieść ciepła i przytulna. Taka właśnie jak... sweter. Własnoręcznie wydziergany, czasem zaczynany kilka razy, bo oczka się gubiły, czasem nie do końca udany, z krzywymi ściegami i rękawami różnej długości. Ale taki, w który dobrze "zawinąć się" w zimny, deszczowy dzień i ogrzać jego materią. Tym bardziej drogą, że tylko my wiemy, ile tak naprawdę pracy nas to kosztowało. Perypetie życiowe bohaterów przeplatają się w powieści jak ściegi - upadki i wzloty, porażki i okupione ciężką pracą sukcesy. Samo życie. Polecamy szczególnie na jesienne wieczory. am
    +2 trafna
  • polecam serdecznie
  • Ciepła i wzruszająca powieść, która lepiej niż niejeden poradnik może zmotywować do podejmowania zmian w życiu i walki o szczęście własne oraz bliskich. Sugestywność opisów i dialogów sprawiają, że książkę czyta się jakby siedziało się przed telewizorem i oglądało film. Warto po nią sięgnąć, mimo, iż nie jest to nowość wydawnicza.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo