• Sięgając po tę książkę liczyłam na potężny medyczny thriller, a dostałam nijaką książkę o medycynie i polityce, no cóż... troszkę się zawiodłam. • Jeszcze przed dotarciem do połowy domyśliłam się jak to się dalej potoczy i jak zakończy (ps miałam rację). Mocno przewidywalna fabuła, przez co prawdę mówiąc - nudziłam się czytając, bo nic mnie nie zaskakiwało. Głównej bohaterki nie dałam rady polubić. Jest nijaka, bez emocji i mało inteligentna. Ja rozumiem, że zdecydowanie nie była w pełni sił, ale żeby być aż tak niedomyślnym i nie umieć łączyć faktów 😢 • Wieczne powtarzanie tych samych słów miało spotęgować napięcie, ale tylko irytowało. Nie zostałam wciągnięta w fabułę, nie wywołało to u mnie żadnych emocji, a napięcia w ogóle nie czułam. To nie była książka dla mnie. Dziwi mnie skąd taka jej wysoka ocena na portalach. Ale każdy lubi co innego ☺️ • Sam pomysł na historię w sumie był bardzo dobry, porusza ważne kwestie i ma fascynujący wątek thrillerowy. Ale według mnie autorka poszła w złą stronę. Zdecydowanie za dużo spraw politycznych. Rozumiem, że potrzebowała do fabuły, ale było tego aż nadto. Jednakże są tu cytaty pasujące do obecnej sytuacji w naszym "PIĘKNYM" kraju 🙃 • Zakończenie na plus! I to ogromny! Bardzo się cieszę, że ta historia tak się zakończyła, zdecydowanie ulepszyło to całość i nie wywołało kolejnych salw irytacji. Uratowało to trochę książkę i podniosło moją ocenę. Takie końcówki lubię 🤭
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo