• To się nazywa kryminał Agathy Christie, ze wszystkimi jego najlepszymi cechami. Banalnie na początku, grubo na końcu. Od kleptomańskich drobnych kradzieży w domu studenckim, przez pierwsze, choć nie jedyne morderstwo, kończąc na poważnej aferze kryminalnej. Herkules Poirot oraz inteligentny inspektor Sharpe działają w duecie, aż miło. Soczyste postaci, trochę psychologii - lektura obowiązkowa dla wielbicieli A.Ch.
  • Kolejna, ciekawa zagadka, którą serwuje nam Agata Christie. Jako, że akcja rozgrywa się w akademiku, to w historii przewija się masa studentów, masa osobowości, do tego wszystkiego różnych narodowości. Przyznaję, że musiałam sobie notować każdą pojawiającą się w tej historii postać. Gdyby nie to, chyba zgubiłabym się, kto właściwie kim jest w tym bałaganie. Książkę oceniam jako przeciętną, bo nie była to najlepsza odsłona mistrzyni kryminałów.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo