• słaba nie porwało mnie
  • Dość dziwna książka, czyta się raczej trudno i powoli, ciężko się wciągnąć, a fabuła jest nie do końca zrozumiała i naiwna. Zakończenie rozwarowuje.
  • Główną bohaterką literackiego debiutu Phoebe Locke jest niejaka Sadie Banner. Sadie zaraz po narodzinach córeczki Amber znika bez śladu. Opuszcza swoje nowonarodzone dziecko i przez kolejnych szesnaście lat nie daje o sobie znać nikomu z bliskich. Miles – mąż Sadie – odtąd samotnie wychowuje Amber. Dlaczego kobieta postanowiła odejść? Bała się krążącej w jej stronach legendy o „Człowieku z lasu”. W pewnym momencie skruszona Sadie postanawia jednak wrócić w rodzinne strony, mając nadzieję, że żadne zło po tak długim czasie nie zdoła już dotknąć jej rodziny. Podejmuje próbę odbudowania zrujnowanych wcześniej relacji z mężem i córką. Jednak dawne wydarzenia nie chcą dać o sobie zapomnieć. Wyłaniają się z przeszłości niczym mroczne upiory i chcą zostać wysłuchane… Przeszłość Sadie upomina się teraz o jej nastoletnią już córkę. Prześladuje młodą Amber, chcąc dokonać na dziewczynie zemsty. Amber Banner w wieku osiemnastu lat zostaje uniewinniona za popełnienie morderstwa. Kogo dziewczyna rzekomo zabiła i z jakiego powodu? Czy czyn, którego się dopuściła pomoże jej w rozwikłaniu zagadki z przeszłości?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo