• Z zaciekawieniem sięgnęłam do książki Władysława Kopalińskiego „Kot w worku, czyli z dziejów powiedzeń i nazw”, tym bardziej, że słownik wyrazów obcych tego autora był moją ulubioną lekturą w latach edukacji szkolnej. • Tutaj Kopaliński wyjaśnia pochodzenie osiemdziesięciu ośmiu powiedzeń, które może niegdyś wszystkie były popularne, obecnie część z nich wyszła już z codziennego użycia. Dlatego z zain­tere­sowa­niem­ przeczytałam komentarze do takich wyrażeń jak: w Pińczowie dnieje, barany Panurga, Lamputańczyk, spór o cień osła, welleryzm, nadęty pęcherz, wychłostać morze, inkunabuł, goły jak święty turecki czy His Master’s Voice. • Książeczka ta – swego rodzaju miniaturowy (bo liczący zaledwie 180 stron) leksykon – nie ma nic wspólnego z naukową rozprawą ani suchą encyklopedyczną wiedzą. Omawiając poszczególne frazy autor z wdziękiem posiłkuje się źródłami historycznymi, sięgając do dawniejszych lub całkiem świeżych (bo z XX wieku) anegdot. Dzięki temu czytanie „Kota w worku…” sprawia dużo radości, a przy okazji poszerza horyzonty :)
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo