Recenzje dla:
  • Znacie Jengę? To popularna gra zręcznościowa, która polega na przekładaniu klocków tak, by nie uszkodzić konstrukcji. Pewną wariacją na temat tej gry jest Mistakos. Walka o stołki. • W Mistakos można grać samemu lub ze znajomymi. Każdy otrzymuje krzesełka w jednym z kolorów. Musi się ich pozbyć, dokładając do konstrukcji. Należy je układać tak, by były zahaczone o siebie oparciem, nogą lub w każdy możliwy i dość stabilny sposób. Każdy mebelek ma odpowiednie wcięcia lub wypustki, które ułatwiają bądź utrudniają zadanie. Wygrywa ten, kto pierwszy pozbędzie się swoich krzesełek. Gdy konstrukcja zostanie naruszona, meble trafiają do osoby, która zepsuła ułożenie, a przez to jej szansa na wygraną może się oddalić. • W Mistakos można grać w jeden z dwóch wariantów. Jeden to ten, który opisałam wcześniej, czyli zabawa polegająca na dokładaniu krzesełek. Gdy meble spadną, zabiera je gracz, który zepsuł konstrukcję. Drugi wariant polega na określeniu na starcie, ile rund zamierzacie zagrać. Ten, kto ma najmniej punktów karnych za krzesełka, które spadły, wygrywa. • Zabawa wygląda podobnie jak Jenga, ale forma krzesełek sprawia, że nie można przewidzieć, jak zakończy się dołożenie kolejnego. Im wyżej, tym bardziej rozbudowana staje się konstrukcja. Czasem całość zaczyna przechylać się w jaką stronę, przez co robi się niebezpiecznie. • Mistakos. Walka o stołki jest grą zręcznościową, która trenuje skupienie i opanowanie. Uczy rywalizacji i spostrzegawczości, ponieważ należy obserwować, gdzie dołożyć kolejny stołek i jaki będzie najbardziej odpowiedni ruch. To zabawa dla całej rodziny, wciągająca i nieprzewidywalna.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo