• Zbliża się czas letniej kanikuły. W tym okresie w różnych atrakcyjnych miejscach (również w Paryżu) czekają na turystów tubylcy gotowi wydrwić ich przy każdej okazji. Warto się zabezpieczyć i przygotować teoretycznie do podróży sięgając po skrząca się dowcipem książkę Stephena Clarke'a. Autor odkrywa w niej wszystko co paryżanie wiedzą o swoim mieście, ale czego nie chcą wam powiedzieć. Każdy kto po jej przeczytaniu zdecyduje się odwiedzić Paryż, ma szansę uniknąć "należnych słusznie" cudzoziemcom afrontów. Autor, urodzony w Wielkiej Brytanii, zna temat doskonale, gdyż od kilkunastu lat mieszka w Paryżu. Stephen Clarke zasłynął jako autor bestsellerów, w których ukazał oblicze Francuzów z dużą dozą ironii posługując się przy tym właściwym Anglikom wyrafinowanym poczuciem humoru. Po serii przygód Paula Westa , Anglika we Francji, Stephen Clarke wziął na warsztat Paryż. Nie znajdziecie w książce Paryż na widelcu nużących opisów szlaków historycznych ani porad w rodzaju "gdzie każdy turysta udać się powinien". Autor nie zabierze nas przed oblicze Mony Lisy ani na szczyt wieży Eiffla. Zwiedzicie za to te zakamarki stolicy Francji, do których turyści raczej nie trafiają, a także poznacie bliżej jej mieszkańców. Sam autor tak zachwala swoją książkę: Mogłem napisać o swoim adoptowanym mieście rodzinnym w największym zbliżeniu. Mam nadzieję, że Paryż dzięki mnie stanie się bardziej oswojony, prawdziwszy niż ten powierzchowny i lukrowany z przewodników. W końcu – tak naprawdę zakochujemy się w kimś ( albo w mieście), gdy wiemy, co jest w tym kimś (albo w mieście) wkurzające. Z lektury książki Stephena Clarke'a będziecie Drodzy Czytelnicy zadowoleni. • Poleca Agnieszka Wrońska
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo