• „Niewidzialny most” to powieść, której tłem jest II Wojna Światowa. Jej głównym bohaterem jest Andras Levi, Węgier, który w wyniku wygranego konkursu dostaje się na studia arch­itek­toni­czne­ do Paryża. Jest młodym człowiekiem pełnym ambicji, pasji, chcącym za wszelką cenę zrealizować swe marzenia. W wielkim francuskim mieście poznaje także swą miłość życia, niejaką Klarę. Andrasa i Klarę tak naprawdę znacznie wiele od siebie dzieli niż łączy, ale mimo wszystko trwają w swej namiętności. Z czasem jednak okazuje się, że życie wcale nie jest takie łatwe jakim się zazwyczaj wydaje. Każdy bowiem skrywa jakieś tajemnice. Odkąd Klara wyjawia Andrasowi swój od lat skrywany sekret ich wspólne życie staje się pasmem nieustających nieszczęść. Następuje nagły koniec studiów w Paryżu, deportacja na Węgry, wybuch wojny, przymusowa praca w obozie na Ukrainie, narodziny, śmierć, wielokrotne rozstania i powroty… Wszystko to przedstawione z epickim rozmachem, w sposób bardzo refleksyjny, pełen poruszających wspomnień, dramatycznych wydarzeń oraz wielkich uczuć. Bohaterowie zdeterminowani przez historię ciągle muszą zmagać się z tym co nieuchronne. Przez cały czas walczą przede wszystkim o przetrwanie, ale również o miłość, przyjaźń, szczęście i pokój. „Niewidzialny most” to poruszająca historia o miłości wystawionej na jedną z najcięższych prób. Książka ta z całą pewnością warta jest przeczytania, choć to w całości tylko zwykła fikcja literacka. Momentami wydawała mi się nieco nużąca prze zbyt długie opisy pewnych sytuacji i mało zaskakująca, choć intrygowała do samego końca i była raczej niep­rzew­idyw­alna­. Ogólnie polecam ;)
  • Łatwo się czyta polecam bo warto
  • Pasjonująca książka o miłości, z wojną w tle. Wciągająca, wartka akcja.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo