• "Noc ciemnych kłamstw" to doskonały kryminał, który czyta się z zapartym tchem, a pisarz pierwszorzędnie potrafi utrzymać czytelnika z w niepewności. Tytułowych kłamstw, półprawd jest mnóstwo, i wyłapać w tym co jest rzeczywistością dla czytelnika jest niemożliwe. Pomysł na fabułę wydaje mi się bardzo trafiony, wmieszanie w intrygę polityków, którzy zrobią wiele, jeśli nie wszystko, by zdobyć jak najwięcej władzy. jest znakomity. Autor mistrzowsko buduje napięcie, i potem genialnie nadmiar emocji potrafi rozładować. W jednym momencie szokuje opisywanymi mrocznymi szczegółami, a za chwilę wywołać autentyczny uśmiech czarnym humorem, którego nie brak. • Od pierwszych stron powieści, widać że autor zna się na tym, co pisze. Jako czynny śledczy ma rozległą wiedzę na temat kryminologii, medycyny sądowej, technik dochodzeniowych. Doskonale zna kulisy pracy policji. W "Nocy ciemnych kłamstw" zdradza, że znany jest mu również świat brudnej polityki, a nawet branży porno. • Znakiem rozpoznawczym Doninika Dána jest właśnie czarny humor, ironia, widoczna przede wszystkim w rozmowach między bohaterami. Moim zdaniem, to właśnie humor wyróżnia książki pisarza i sprawia, że nie toną w morzu podobnych do siebie szablonowych kryminałów. Sztuką jest napisać mroczną historię z ciekawą zagadką kryminalną, ale podać to lekko, z humorem i swego rodzaju luzem, a to właśnie uczynił Dán w "Nocy ciemnych kłamstw". • "Noc ciemnych kłamstw" to bardzo dobry, trzymający w napięciu kryminał, z misternie utkaną, skomplikowaną intryga, z genialnym duetem śledczych, którzy w nawet najbardziej dramatycznych momentach potrafią uśmiechem rozładować nawet najgorszą i najbardziej beznadzieją sytuację. Mistrzostwo. • Marta Ciulis-Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo