• Richard Webster to mężczyzna, który w życiu robił wiele rzeczy: był wydawcą, pianistą, hipnotyzerem, nauczycielem i czarodziejem. Przede wszystkim jest on jednak pisarzem, który interesuje się tematami meta­psyc­holo­gicz­nymi. • Jego książka „Czytanie z dłoni dla początkujących” wydana przez Studio Astr­opsy­chol­ogii­ w 2009 roku, zawiera wiele cennych wskazówek dotyczących chiromancji. • W książce znajdziemy podpowiedzi jak czytać z dłoni. Wszystko jest ważne – nie tylko jej wnętrze, ale też palce, linie papilarne i inne osobliwości. Czytanie z dłoni to nie tylko schematy, ale też sposób własnej interpretacji. Mamy tu szczegółowo opisany charakter na podstawie kształtu dłoni, długości palców, wyglądu ręki z zewnątrz… Wszystko zrobione tak, by każdy mógł dopasować do siebie któryś z opisów. Do tego mnóstwo rysunków z cennymi podpisami, które ułatwiają zrozumienie tego, co autor miał na myśli. Linie, którymi akurat się zajmuje, są uwydatnione na obrazkach. Bardzo przydatne. Schematy są proste, bez dodatków, udziwnień, co pomaga w orientacji. Prostota jest w tym wypadku bogactwem. • Każdy rozdział ma podrozdziały, w których opisane są poszczególne cechy do znalezienia na dłoni. Przed tekstem głównym widnieje wstęp, a w nim wytłumaczenie chiromancji i całej sztuki związanej z czytaniem z dłoni. • Podręcznik ten to faktycznie kompendium wiedzy dla początkujących adeptów sztuki chiromancji. Rozdziały są krótkie, przejrzyste, bogate w rysunki. Język jest prosty, wszystko wytłumaczone jest od podstaw. Ostatni rozdział zawiera przykładowe odciski dłoni dla poćwiczenia swojej nauki. Dalej mamy wykaz przypisów podzielony według rozdziałów i słowniczek pojęć. Dla ciekawskich znajdą się też lektury zalecane przez samego autora jako uzupełnienie wiedzy. • Plusem jest moim zdaniem dopisanie tytułu rozdziału obok paginacji. Ułatwia to odnalezienie bez spoglądania w spis treści rozdziału, który nas interesuje. Poza tym zaskoczeniem jest to, że książka nie posiada ozdobników graficznych. Chyba przyzwyczaiłam się już, że Studio Astr­opsy­chol­ogii­ dba o takie dodatki, a tu ich nie ma. Podręcznik jest za to wydany schludnie, przejrzyście, dokładnie. • Moje odczucia są bardzo pozytywne. Czytając książkę sprawdzałam wszystko na własnej dłoni, a potem na dłoni mojej siostry i mamy. O dziwo, wiele rzeczy się zgadzało – charaktery, które zostały opisane w poradniku i naszych rękach zgadzały się z rzeczywistością. Jeśli jednak ktoś szuka na swojej dłoni informacji ile będzie mieć dzieci, mężów, pieniędzy przeliczy się. Wydaje mi się, że są to rzeczy subiektywne, które pod wpływem różnych czynników mogą się zmienić, dlatego nie warto pokładać w ręce wszelkich nadziei. Nie mniej są i w książce rozdziały poświęcone tym zagadnieniom. • Komu mogę polecić tę książkę? Wydaje mi się, że ludziom, którzy interesują się szeroko pojętną magią. Nie raz przekonałam się, że o wielu rzeczach stara się powiedzieć mi mój organizm, więc czemu ręka nie miałaby mi posłużyć za informatora na temat mojej przyszłości? Każdy, kto chce dowiedzieć się o sobie czegoś więcej powinien sięgnąć po „Czytanie z dłoni dla początkujących”. Zachęcam, tym bardziej, że jest to lektura traktująca o podstawowych rzeczach, bardzo dobrze napisana i interesująca.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo