• Książka „Emocje za bardzo” to celebracja pełnego zachwytu zadumania i tego, co znaczy być człowiekiem. Z indywidualnych historii, które dotyczą walki każdego dnia, wiele ludzi czerpie słowa nadziei i wsparcia w momentach straty; większość opowiadań w tej książce zachęca czytelników, by przyznali, że w cierpieniu nie ma nic złego, i poprosili o pomoc. Ta książka jest o tym, by się nie poddawać. „Emocje za bardzo” to książka o nadziei. Trochę pozwoli pomyśleć, podumać, poczytać o innych historiach, które bardzo często są dziwnie zbliżone do tego, co nas dręczy każdego dnia. I gdy tak czytasz coś, z czym się utożsamiasz, sugestia jaką drogę obrać, albo chociaż jakie kroki, kroczki zrobić. To pozycja, która zaskakuje takim dziwnym… „ciepłem”, bijącym w naszą stronę, za pośrednictwem liter, wyrazów, zdań… To niesamowite, że w całym tym pośpiechu, w potrzebie indy­widu­aliz­acji­ wszystkiego, jakieś dziwne poczucie bezpieczeństwa daje świadomość, że to nie tylko jedna konkretna osoba przechodzi przez coś gorszego. Że nie tylko jedna osoba jest zestresowana, samotna, ma pęknięte i skrzywdzone serce. Że nie ufa i boi się. Jamie Tworkowski jest założycielem organizacji To Write Love on Her Arms, ruchu non profit, który ma na celu pomoc ludziom walczącym z depresją, uzależnieniami, próbami samookaleczenia i myślami samobójczymi. Większość czasu spędza w drodze, opowiadając inspirujące historie i dodając sił ludziom na uczelniach oraz podczas koncertów i festiwali muzycznych.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo