• "Podpalacz" to dobry, lekki kryminał. Fabuła jest ciekawie skonstruowana i wzbudza zainteresowanie. Akcja i tempo wzrasta pomału, a gdy już nabierze tempa to historia wciąga. Intryga jest dobrze zaplanowana i na końcu wszystkie elementy układanki wskakują na swoje miejsce. Zakończenie jest interesujące i zaskakujące. Dobrze się czytało, ale nie było też trudności z oderwaniem się od książki. Ogólnie polecam i przeczytam kolejne części.
  • Dobry kryminał. Osadzony w realiach. Jestem ciekawa dalszych części.
  • Bardzo dobry polski kryminał . • Jak to w kryminale : są zwłoki, tu jest tytułowy podpalacz, prowadzący śledztwo - komisarz Mortka- sam dochodzi do rozwiązania zagadki, są zwroty akcji i niespodziewane zakończenie. Lubię, kiedy oprócz głównego wątku w kryminale, są pokazane też prywatne problemy np prowadzącego śledztwo. Podobało mi się też pokazanie półświatka , muzycznych gwiazdeczek i pseudobizmesmenów, zależności w policji, powiązań biznesowych na granicy prawa i....przepychanki słowne między bohaterami. • Aha ! Znalazłam jeden minus : Panie Autorze : błagam zmień autora projektu okładki - dla mnie okładka : porażka ! wręcz odstraszająca ! • Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo