• „Opowieść wigilijna” to książka napisana przez Charlesa Dickensa. Czytałem ją w zeszłym roku szkolnym i mi się spodobała. • Głównym bohaterem jest Ebenezer Scrooge. To starszy mężczyzna, który jest bardzo bogaty, ale też bardzo skąpy i niemiły. Nie lubi ludzi, nie lubi świąt, nie wierzy w dobro i myśli tylko o pieniądzach. Wszyscy go omijają, bo nikt nie lubi z nim rozmawiać. • Ale wszystko zmienia się w Wigilię, kiedy odwiedzają go trzy duchy. Pierwszy to duch Przeszłych świąt, który pokazuje mu, jak wyglądało jego życie wcześniej, kiedy był jeszcze młody i szczęśliwy. Drugi to duch teraźniejszych świąt, który pokazuje, jak inni ludzie się cieszą świętując, nawet jak nie mają dużo pieniędzy. A trzeci duch to duch przyszłych świąt, pokazuje mu, co się stanie, jeśli się nie zmieni. Scrooge zobaczył, że umrze samotny i nikt nie będzie po nim płakał. • Po tym wszystkim Scrooge bardzo się zmienia. Rano budzi się zupełnie inny. Zaczyna się uśmiechać, pomaga ludziom, daje pieniądze biednym, odwiedza rodzinę i cieszy się świętami. • W książce oprócz Scrooge’a są też inne postacie, na przykład jego pracownik Bob Cratchit, który mimo że ma mało pieniędzy, jest bardzo dobry i kocha swoją rodzinę. Ta rodzina jest jakby przeciwieństwem Scrooge'a. • Uważam, że „Opowieść wigilijna” to naprawdę fajna książka i warto ją przeczytać, szczególnie tym, którzy lubią święta.
  • po wszystkich adaptacjach filmowych warto zapoznać się z książką . Dopiero widać głębię przemyśleń.
  • Wszystko pięknie napisane, wygodnie i łatwo się czyta.
  • Książka warta przeczytania. Pouczająca. Srooge nienawidz świat Bożego Narodzenia. Traktuj wszystkich z pogardą. Nagle zjawisię u niego duch i zaczyna pokazywać przyszłość oraz przeszłość.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo