• Wspaniała Książka! Porywająca w swej prostocie wypowiedzi i odsłaniająca najczarniejsze scenariusze życia w Auschwitz oraz innych obozach. Przedstawia oryginalną wersję psychoterapii odbiegającą znacząco od tez Freudowskich
    +2 pouczająca
  • Bardzo wartościowa pozycja
  • Koniecznie przeczytaj!
  • Jak to się dzieje, że człowiek w sytuacji ciągłego zagrożenia potrafi znaleźć powód do tego, by wierzyć, że przetrwa? Czy pomaga mu wiara, czy rozmowy z żoną, z którą spotyka się w wyobraźni, choć prawdopodobnie jest ona kilkaset metrów dalej, w innej części obozu? Mądra bo prawdziwa refleksja z dna piekła
  • „Żyj tak, jakbyś żył po raz drugi, i tak, jakbyś za pierwszym razem postąpił równie niewłaściwie, jak zamierzasz postąpić tym razem!” • „Człowiek w poszukiwaniu sensu” to publikacja o charakterze psyc­hote­rape­utyc­znym. Składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza jest auto­biog­rafi­czną­ opowieścią doktora Frankla, w której autor opisuje swoją walkę o przetrwanie w obozie koncentracyjnym. Był w nim długoletnim więźniem, który zdołał poznać gorzki smak egzystencji pozbawionej wszelkiej godności. Wszystkich swoich bliskich, poza siostrą stracił, dzięki bestialskiej machinie obozowej. Cierpiał głód, niewyobrażalne zimno, doświadczył brutalnej przemocy, ograbiono go z wszelkich wartości, zabrano cały dobytek. Jednak mimo swego tak trudnego położenia, nigdy nie stracił nadziei, nigdy nie zwątpił w sens swojego istnienia. Uważając życie za dar najcenniejszy i darząc je ogromnym szacunkiem, podjął ten karkołomny trud, aby je ochronić za wszelką cenę. Dzięki tak niesamowitej postawie Frankla dziś możemy zagłębić się w meandry logoterapii. O tym, jak jego osobisty dramat wojenny doprowadził go do odkrycia koncepcji logoterapi opowiada część druga tejże publikacji. Okazuje się, że stworzona przez niego alternatywa dla freudowskiej psychoanalizy może w wielu przypadkach stanowić ponadczasową receptę na przetrwanie. • Dzieło Frankla to bardzo poruszająca lektura, mądra, wymagająca od czytelnika maksymalnego skupienia. To bez dwóch zdań wyjątkowa książka, która odbiorcy prócz ogromnego wstrząsu dostarczyć może także wielki wewnętrzny spokój. Autor swoją postawą udowodnił, że bez względu na beznadziejne okoliczności, w jakich się kiedykolwiek znajdziemy, nie należy uciekać. Warto wyznaczyć sobie nowe cele i wybrać życie. Ten bezcenny dar, bo jedyny w swoim rodzaju i niepowtarzalny. Dany nam tylko raz i niekoniecznie na zawsze. Trudno w obliczu takiej nauki płynącej z treści „Człowieka w poszukiwaniu sensu” przejść obok tego tytułu zupełnie obojętnie. Dla mnie bardzo wartościowa rzecz… Polecam.
  • Kompendium wiedzy z zakresu wolności, godności, cierpienia, świadomości i poszukiwania sensu życia. Niesamowita książka, bo napisał ją psychoterapeuta, który przeżył obozy koncentracyjne. Jest tu dużo dramatycznych wspomnień, ale i bardzo dokładna, żeby nie powiedzieć laboratoryjna, analiza egzystencji człowieka. Bardzo polecam.
  • Książka o tematyce Holokaustu, ale inna niż wszystkie. Ciężko ją nazwać biografią, choć autor opisuje w niej swoje doświadczenia. Raczej jest to analiza psychologiczna oparta na faktach. Warta polecenia!
  • Opowieść o Zagładzie to jedna część tej książki. Druga jest o tym jak szukać sensu, gdy umyka, także w codziennym współczesnym życiu. Zdecydowanie warto, w całości!
  • Dobra książka dająca dużo do myślenia i pokazująca historię... Polecam
  • Dla wszystkich osób, które interesuje temat Zagłady pozycja obowiązkowa. • Książka składa się z dwóch części : pierwsza to przeżycia autora w obozach koncentracyjnych , a druga to podstawy logoterapii. Autor miał stopień doktora medycyny i doktora filozofii, był profesorem neurologii i psychiatrii, był twórcą szkoły logoterapii - piszę o tym, bo uważam ,że to są ważne informacje, które trzeba znać zanim zacznie czytać się tę książkę. • Logos to greckie słowo oznaczające "sens". • Bo jak szukać sensu życia wegetując w obozie koncentracyjnym? • Autor skupia się na przeżyciach więźniów i ich emocjach - to w pierwszej części, a w drugiej opisuje podstawy logoterapii - czytając zastanawiałam się nad wieloma, poruszonymi przez autora, sprawami. I to lubię : przeczytać książkę , a później o niej myśleć.... • Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo