• Niezwykła powieść o dzieciństwie, być może i samego pisarza, choć trudno stwierdzić jak dużo autor zawarł w niej wątków autobiograficznych. Profi na zmieniający się wokół niego świat patrzy z otwartą głową i dziecięcą naiwnością, przeżywając własne rozterki okresu dojrzewania i dylematy moralne. • Pisarzowi idealnie udało się wejść w umysł inteligentnego dwunastolatka, ukazując świat z jego perspektywy i pokazując jego spostrzeżenia na otaczającą go, zmieniającą się rzeczywistość. • Żydzi mieszkający wówczas w Jerozolimie, to ludzie, którzy chcieli być zostawieni w spokoju, w swojej własnej ojczyźnie, tak aby wyjść z traumy Holokaustu. Każdy obcy jest dla nich wrogiem, Niemiec, Arab, Brytyjczyk, Polak. Niespodziewana przyjaźń jaką nawiązuje Profi stawia przed chłopcem szereg pytań natury etycznej, o zdradę, zaufanie i przyjaźń. Przyszłość wymaga nowego spojrzenia, innej perspektywy, nie zdefiniowanej przez Holokaust, gdzie wróg nie zawsze będzie wrogiem. Osobą którą nie tylko należy nienawidzić, a czasem można okazać mu szacunek. I najważniejsze, żeby zbudować przyszłość i lepsze jutro, konieczne jest przebaczenie. • Amos Oz jak zwykle zachwyca językiem i stylem. Mniej jest co prawda tej magii, która tak czarowała mnie w jego poprzednich powieściach, ale wciąż potrafi dostarczyć wspaniałych wrażeń, wciągając czytelnika w wykreowany przez autora świat. • Pisarz mocnym, często poetyckim i delikatnym językiem, pełnego ciepła humorem, próbuje zrozumieć ludzką naturę, maluje obraz kochającej się rodziny, uczonych poszukujących wiedzy i spokoju. • Krótka i prosta. "Pantera w piwnicy to skromna, a jednak bogata w treść i uniwersalnych wartości historia. Bardzo emocjonalna, refleksyjna i mądra opowieść nie tylko o dorastaniu. • Marta Ciulis-Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo