• Bardzo mądra i pouczająca ksiązka o szukaniu sensu zycia, fantastyczny język, dzieci i czytający rodzic zachwyceni, bardzo polecam!!
  • Świetna książka, super poczucie humoru, w niektórych momentach zrywaliśmy boki ze śmiechu. Ale żeby nie było, że to zwykła komedyjka - poza świetnymi tekstami kryje się tam wiele wartości i dla dzieci i dla dorosłych. Ilustracje też są odjechane, a przekrój gęsi to wymiata. Mocno polecam
  • A niech to gęś kopnie jest na wskroś nieszablonową pozycją. Potwierdza to jej niestandardowy format wydania, poruszana tematyka, jak i dopełniające ją oryginalne ilustracje Roberta Romanowicza. • Bohaterką książki jest chuda Gęś cierpiąca na olbrzymią, pierzastą, okrągłą i czarną… depresję – chuda, albowiem z powodu swojego stanu ducha nie je, za to ma ogromne pragnienie bycia zjedzoną. Miałoby to zakończyć jej nieciekawe, pozbawione sensu życie, w którym nic jej nie cieszy. Pomocny mógłby się okazać odwiedzający kurnik Lis. Ten jednak pomimo usilnych starań Gąski nie bardzo skłania się do konsumpcji, oferuje jej jednak w zamian pomoc, czyli doprowadzenie do chętnego skorzystania z obiadowej okazji Wilka. I tak oto dwójka bohaterów rusza w drogę, w podróż która ich scali… spotkają kolejnych bohaterów, przyjaciół. Jak do tego doszło? Sprawdźcie koniecznie sami. • Depresja to poważny temat, pojawiający się częściej w książkach dla dorosłych czy młodzieży niż w pozycjach dla młodszych dzieci. Czy warto zatem go poruszać? Czy naszym dzieciom potrzebne są takie, kolokwialnie mówiąc, „smuty”? Oczywiście, że tak. Depresja dotyka coraz więcej osób, ponadto jest także obserwowana u dzieci. Nazywamy ją „cichą epidemią”, często sami nie zdając sobie sprawy, że ta choroba dotyczy naszych najbliższych. Ponadto w społeczeństwie istnieje mit głoszący, że nie wypada o tym mówić – o swoim stanie ducha, gorszym samopoczuciu, lękach, braku radości etc. Ta pozycja mierzy się z tymi prze­świa­dcze­niam­i, zaś bronią autorki w walce jest kipiący z niej humor – tak, właśnie humor! • Wraz z dziećmi poznamy kilka cennych życiowych prawd, o tym jak ważny jest sens życia i że Widocznie sensów nie można pożyczać … Każdy musi znaleźć swój własny. A to czy będziemy szczęśliwi zależy właśnie od nas samych. Uczmy dzieci kluczowej w życiu sztuki – EMPATII. • Dorota Bojeczko • Biblioteka Kraków
  • Przyjemna książeczka z bardzo ładnymi ilustracjami, choć przyznam, że spodziewałam się szczególnych fajerwerków w książce, która zdoby łą główną nagrodę Festiwalu Literatury dla Dzieci w 2018, a ich nie było. Ale może nie wszędzie muszą być..
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo