• „Balladyna” to dramat napisany przez Juliusza Słowackiego. Czytałem go w przeszłym roku szkolnym i muszę stwierdzić, że jest ciekawy i ma naprawdę interesującą fabułę i sporo się w niej dzieje. • Akcja rozgrywa się w dawnych czasach, w okolicach Gopła. Główne bohaterki to dwie siostry – Balladyna i Alina. Mieszkają razem z matką w biednej chacie. Pewnego dnia przyjeżdża do nich książę Kirkor, który chce się ożenić z jedną z dziewczyn, ale nie wie, którą wybrać. Postanawia, że ta, która nazbiera więcej malin, zostanie jego żoną. Wtedy dzieje się tragedia – Balladyna zabija swoją siostrę Alinę, żeby wygrać. • Ten moment bardzo mnie zaskoczył, bo nie spodziewałem się, że Balladyna zrobi coś takiego. Od tego czasu zaczyna się dużo wydarzeń – zdobywa władzę, zostaje królową, ale coraz bardziej pogrąża się w złu i w kłamstwach. Na końcu sama ginie przez piorun. • W książce pojawia się też wiele innych ciekawych postaci, na przykład Grabiec, Goplana czy Kirkor. Grabiec był trochę zabawny i głupi, a Goplana to nimfa, która chciała dobrze, ale przez swoje czary doprowadziła do wielu nieszczęść. Kirkor był dobrym człowiekiem, ale trochę naiwnym. • Najbardziej podobało mi się to, że w „Balladynie” jest dużo niespodziewanych wydarzeń. Balladyna chciała wszystkiego – miłości, bogactwa i korony – ale przez to straciła wszystko, nawet siebie. • „Balladyna” to lektura, którą warto przeczytać. Jest w niej trochę magii, trochę miłości, ale też dużo dramatu i zaskoczenia. Mi się podobała, bo nie była przewidywalna i do końca chciałem wiedzieć, co się stanie z bohaterami.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo