• Czy ktoś współcześnie piękniej pisze o miłości? Czy ktoś jest lepszym znawcą kobiecej duszy? Być może... ale nikt tego nie robi tak, jak autor „Samotności w sieci” - Janusz L. Wiśniewski. Swoją najnowszą książkę, o wiele mówiącym tytule: „Miłość oraz inne dysonanse” napisał w duecie, a jakże, z kobietą – Iradą Wownenko. Ale ta powieść jest nie tylko opowieścią o miłości. Struna – krytyk muzyczny polskiego pochodzenia, mieszkający w Niemczech i Anna – Rosjanka pracująca w archiwum. Spotykają się przypadkiem. Ale czy na pewno? Oboje z przeszłością i po przejściach. Oboje z różnych krajów. Oboje tak bardzo różniący się od siebie. Miłość przeplata się tutaj z muzyką, samotność z namiętnością, tęsknota z szaleństwem, dramat z radością. „Miłość oraz inne dysonanse” to barwnie opowiedziana historia dwojga ludzi zaplątanych w meandry życia. Jak zwykle Wiśniewski daje popis swojemu literackiemu kunsztowi, ujmuje swoim stylem pisania, znajomością psychologii kobiety i niezliczonej ilości scenariuszy, jakie może napisać samo życie. Znakomita lektura na Walentynki, ale nie tylko!
    +2 trafna
  • Anna… Pojawiła się tak nagle, przypadkiem. Przypadkiem?! W Moskwie przypadek powinien otrzymać zupełnie inną definicję. Słuchałem Okudżawy i w tle ciągle słyszałem jej mocny, harmonijny głos. Odtwarzałem w pamięci obraz jej warg… • Struna – ceniony krytyk muzyczny, Polak z niemieckim paszportem. Rozwiedziony, bez rodziny, bez nadziei. Kiedyś marzył o tym, ze zostanie muzykiem, kochał do szaleństwa, ale ani muzyka ani kobieta nie były mu wierne. • Anna – Rosjanka – żyje z dnia na dzień, w małżeństwie bez miłości. Chciała być aktorką, chciała mieć dzieci. Niestety, żadnego w tych marzeń nie udało jej się zrealizować. • Spotkali się przypadkowo, oboje samotni w Moskwie. Nie spodziewali się, że taka miłość w ogóle się zdarza. Niemożliwa, wbrew rozsądkowi, wbrew zasadom. • Miłość oraz inne dysonanse to pełna muzyki i namiętności powieść, pisana z dwóch perspektyw, z dwóch krajów, z dwóch serc. • To opowieści o diametralnie różnych światach, dwóch równoległych losach, które połączył przypadek - w cieniu osobistych dramatów i niełatwych relacji polsko-rosyjskich.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo