• To było moje pierwsze spotkanie z Danką Braun i już wiem, że nie ostatnie. • Zaczynając książkę pomyślałam: o będzie to kolejne 50 twarzy Graya w trochę innym wydaniu. • Jednak akcja zaczyna się rozkręcać. Jest miłość i jej różne oblicza, jest nadzieja, jest kryminał. • Polubiłam Edytę, dziewczynę rok młodszą ode mnie, polubiłam także Rafała chociaż z początku może się wydawać, ze jest zwykłym bogatym draniem zdradzającym swoją żonę. • I jeszcze Damian do którego nie umiałam się przekonać. Intuicja mnie jednak nie zawiodła bo co to za człowiek, który jest bardzo religijny i wierzący ale potrafi skopać kobietę w ciąży. Tak jak i jego tatuś. Aż chciało by się powiedzieć jaki ojciec taki syn. Jednak i u nich w rodzinie był dramat, za który okrutny los się zemścił. • Historia kołem się toczy, tak chciało by się powiedzieć. • W książce wszystko jest ze sobą połączone i bardzo mi się to podoba. Wzruszające zakończenie. Sceny seksu, które jak na erotyk nie są zbyt wulgarne. No i kryminał z morderstwem. • I jeszcze jedno skojarzenie: autorka chyba oglądała nasz polski serial "Kryminalni", był komisarz Zawada a w książce również policjantem jest Zawada. Ot taki mały zbieg okoliczności. • Książka wraz z kolejnymi kartkami się rozkręca, jednak na początku dla mnie trochę długie były opisy, potem czyta się już szybko. W książce jest zbudowane cały czas lekkie napięcie przez co wciąga i chce się wiedzieć co będzie dalej. • Myślę, że historia jest na tyle ciekawa jak i realna. Wielu z nas może być w takiej sytuacji jak bohaterowie książki. Czy warto? na to pytanie każdy z nas musi sam przed sobą odpowiedzieć. • uh rozpisałam się! • Na koniec zostawię jeszcze słowa z książki, na które mocno i osobiście zareagowałam i pod którymi się podpisuję • " Otaczaj się ludźmi, którzy zostawiają w twoim sercu ślady, a nie blizny." • Książkę polecam
  • Super książka.Polecam ją serdecznie. Nie jest to typowy erotyk, jak by się wydawało - ma głębszy sens.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo