• Magdalena Majcher - STAN NIE! BŁOGOSŁAWIONY • Wspaniała, przejmująca, życiowa opowieść o niespodziewanym macierzyństwie, niosąca też bardzo ważne przesłanie : że nikt nie ma prawa oceniać małżeństw postawionych przed ogromnym dylematem podjęcia trudnej decyzji, gdy dowiadują się, że rosnące w matce życie MOŻE! być zagrożone wadą genetyczną. • U kogo mogą w rodzinie szukać bohaterowie wsparcia? • Na pewno nie u koszmarnej wręcz matki Poli, despotki, wychowującej ją od najmłodszych lat bardzo rygorystycznie, wręcz okrutnie. A przecież mamusia uważa się za gorliwą katoliczkę. • Jest jeszcze babcia Jakuba , Aniela, która samodzielnie wychowywała go po wypadku rodziców, gdy chłopiec był czterolatkiem - pełna ciepła starsza już pani.
  • Przyznam szczerze, że przez ten cały czas wzbraniałam się przed sięganiem po polską literaturę o obyczajowym charakterze, bo uważam ją za mało wartościową. Książka pani Majcher jest jednak nieco inna. Niby to powieść obyczajowa, ale podejmująca niezwykle trudny temat. Dotyczy podjęcia strasznie trudnej decyzji o życiu małego człowieka z rzekomą wadą genetyczną. Autorka w bardzo prosty, niekoniecznie nudny sposób przybliżyła czytelnikowi przejmujący temat jaki stanowi choroba Downa. Myślę, że wykorzystując go jako "trzon" zwykłej zdawaćby się mogło obyczajówki poradziła sobie znakomicie. Polecam więc jej powieść. Jest konkretna, interesująca, opowiadająca o istotnych życiowych wyborach. Zakończenie wprawdzie nie zaskakuje, ale cóż... Mimo wszystko uważam ją za książkę godną polecenia
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo