• „Złodziej cieni” - recenzja • W książkach Levy’ego zakochałam się 2 lata temu. Po przeczytaniu „Jak w niebie” , chłonęłam każdą jego książkę aż doszłam do „Złodzieja cieni” . Pełna magii i wzruszających momentów opowieść o przyjaźni, marzeniach ale także dzieciństwie i co najważniejsze pierwszej miłości! W małym miasteczku żyje chłopiec posiadający niezwykły dar – rozmawiania z cieniami ludzi z którymi przebywa. Cienie podczas rozmowy z nim wyjawiają mu najgłębsze sekrety, marzenia i obawy swoich właścicieli. Każdemu z którego cieniem rozmawia, nastoletni chłopak pomaga, choć to on sam potrzebuje pomocy. Czy poświęci przyjaźń by podążyć w końcu za głosem swojego cienia a nie cudzych marzeń i wspomnień? Bestseller napisany językiem wywołującym łzy wzruszenia. Książkę polecam każdemu kto lubuje się w przyjemnych i zarazem niezobowiązujących powieściach, które pozwalają nam na przeniesienie się do zupełnie innego świata. Świata marzeń. „Złodziej cieni” z pewnością sprawi, że gusta czytelnicze spędzą efektywnie czas w towarzystwie złodziejaszka cieni oraz kręcących się wokół niego przyjaciół i rodziny. Z pewnością nie raz wrócę do tej lektury, ponieważ uważam, że jest tego warta.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo