• Fajna, relaksująca ksiażka - taka by odpocząć ;)
  • Czyta się dobrze, lekko. Nasze życie przełożone na książkę. Czasem warto popatrzeć na siebie, innych z boku i zobaczyc że nie jest tak kolorowo jak się innym wydaje
  • Niewątpliwym atutem tej powieści jest humor sytuacyjny. Słaba strona to chaos kompozycyjny, narracja momentami aż nadto potoczna i niepotrzebne, moim zdaniem, wulgaryzmy w wykonaniu super eleganckiej pani prokurator. Poza tymi mankamentami książka Magdaleny Witkiewicz jest świetną rozrywką. • Gdańsk, osiedle jakich wiele i cztery kobiety przed czterdziestką. Każda ma swoje kłopoty. Połączy je kawiarnia Ady i wspólny spontanicznie podjęty „biznes” – kawiarniany kącik zabaw dla dzieci. Jest też rezolutna dziewięciolatka, która z pomocą sied­emdz­iesi­ęcio­letniej przyjaciółki z sukcesem swata swego tatę z zakochaną w nim sąsiadką. • Na końcu autorka podaje przepis na waniliowe babeczki z truskawką w środku – specjalność cukierniczą Ady.
  • Bardzo przyjemna książka, dobra na wakacje.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo