• Słodko-gorzka opowieść o przyjaźni, miłości i poszukiwaniu siebie. Jeśli chodzi o samą książkę to niezbyt mi się podobała. Przeczytalam do konca,ale nie jest to dla mnie jakas wyjatkowa ksiazka. Historia się ciągnęła, męczyłam się. Bardzo nie podszedł mi styl w jakim napisana jest ta książka. Mam na myśli koncepcję jednego dnia. Wątki są pourywane, wielokrotnie psując odbiór i sprawiając, że czytelnik się irytuje. Cieszę się, że mam ją już za sobą. • Czyta się ją strasznie ciężko. Miejscami musiałam przerywać lekturę powieści żeby nie zasnąć. 2/3 książki to nuda nudą poganiana... Później coś ruszyło, no ale to już za późno, niestety... • Zakończenie muszę przyznać - zaskoczyło, smutne. Jak to powiedział Stephen King: "Dobre książki nie zdradzają od razu wszystkich swoich tajemnic" - tylko dzięki tej myśli dotrwałam do końca tej książki. Teraz żałuję. Nuda, nuda i nuda...
  • Rewelacyjna. Na początku może odrobina nudna, później nie mogłam się oderwać. Długo pozostała w mojej pamięci.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo