• „Hotel dla twoich rzeczy” to zbiór przemyślanych, głębokich, dosadnych, smutnych i zabawnych spostrzeżeń na temat życia ze wszystkimi jego blaskami i cieniami. Choć niektórym może wydać się dziwne, że pisarka, o której nigdy dotąd nie słyszeli, postanawia napisać książkę autobiograficzną, to jednak refleksje o trudnościach dnia codziennego każdy może w jakiś sposób odnieść do siebie i utożsamić się z bohaterką-autorką. Książka stanowi zapis wydarzeń, które w znaczący sposób wpłynęły na życie pisarki. Poznajemy więc najpierw niełatwe dzieciństwo, dorastanie w rozbitej rodzinie i potajemne spotkania z ojcem. Później dowiadujemy się o tak silnym pragnieniu kochania i bycia kochanym, że miłość do mężczyzny nie potrafi go zaspokoić. Ta niezaspokojona potrzeba prowadzi z kolei do wczesnego macierzyństwa, całkowitego poświęcenia się dziecku i morderczych próbach utrzymania rodziny. Następnie obserwujemy naturalną śmierć miłości, rozkwit kolejnego uczucia, dziwne małżeństwo, a w końcu samotne wychowywanie córek dwóch różnych ojców. • Pomimo trudności, porażek, cierpienia, samotności i morza wylanych łez z nieco niewytłumaczalnym, a momentami jakby niestosownym optymizmem autorka podsumowuje jednak, że w gruncie rzeczy „nie ma nic lepszego niż to, co jest.” I z pewnością jest to najważniejsza nauka płynąca z książki Joanny Jagiełło – pomimo wszystkich złych dni doceniaj to, co masz, bo mogło być znacznie gorzej!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo