• Nowe życie w Nowej Hucie • Monika – piętnastoletnia bohaterka książki „Marzycielki” krakowskiej pisarki Katarzyny Majgier – uważa, że nie wyróżnia się niczym wśród swoich rówieśników. Lubi, kiedy rzeczy mają swoje miejsce, chętnie porządkuje je według kolorów, ceni sobie porządek, uważa jednak, że nie jest obdarzona żadnym talentem. Co innego jej młodsza siostra – Liliana – wrażliwa, z niezwykłą wyobraźnią (do tego stopnia, że mimo bycia nastolatką nadal ma wymyśloną przyjaciółkę), której pisana jest artystyczna droga. Siostry mieszkają z rodzicami w niewielkiej miejscowości, w domu z ogrodem. Znają wszystkich sąsiadów, mają bliski krąg przyjaciół, swoje wydeptane ścieżki, które los niestety plącze. Okazuje się, że rodzice nastolatek się rozwodzą. Dziewczyny nie są tym faktem zaskoczone – rodzice często się kłócą. Nie spodziewają się jednak przeprowadzki. Mama nastolatek kupuje mieszkanie w Nowej Hucie. Monika nie jest z tego powodu zadowolona – przy okazji pierwszej wizyty w nowym miejscu wszystko wydaje jej się szare, bure i nieciekawe pod każdym względem. Mamie i siostrze nowe mieszkanie i lokalizacja bardzo się podoba. Liliana uważa, że w Nowej Hucie będą naprawdę szczęśliwe. Monika nie może uwierzyć, że można być przekonanym do ciasnej klitki w zapyziałym blokowisku – jak widzi przyszłe mieszkanie i dzielnicę. Po przeprowadzce i poznaniu pierwszych sąsiadów siostra Moniki przekonuje ją, że w Nowej Hucie wszyscy są tacy mili. Wkrótce Monika ma okazję się o tym przekonać – ciekawy zbieg okoliczności spowoduje, że nastolatka • zweryfikuje swój pogląd na nowe miejsce. • Marzycielki to bardzo dobrze napisana opowieść o tym, czym jest tak naprawdę przyjaźń. Ciekawie nakreślony jest tu wątek nie tylko przyjaźni głównych bohaterek, przyjaciółki wymyślonej, która uosabia kontakt z naturą, ale również młodzieńczych sympatii mamy Moniki i Liliany. Narracja prowadzona przez główną bohaterkę powieści powoduje, że historia nabiera wiarygodności. Marzycielki to także historia o pierwszym zakochaniu i nastoletnim zmaganiu ze zmianami w życiu. Autorce udało się stworzyć galerię niezwykłych, oryginalnych postaci – za którymi można zatęsknić po przeczytaniu książki. • Ewa Cywińska • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo