• To poetycka opowieść o młodziutkiej Agnieszce Osieckiej i o 30 lat od niej starszym arystokracie, księciu paryskiej "Kultury" Jerzym Gedroyciu. Do spotkania tych dwojga i wzajemnego zauroczenia sobą dochodzi, gdy Agnieszka przyjeżdża do Paryża w 1957 roku i przynosi do redakcji "Kultury" rękopis nowej powieści Marka Hłaski, ówczesnego narzeczonego poetki.Rękopis ten przemyciła w specjalnie skonstruowanym dnie swej walizki. • W powieści mamy ciekawe portrety psychologiczne bohaterów, a obok nich całą plejadę osobowości środowiska "Kultury". • Temat ciekawy, ale trzeba lubić specyficzny styl autorki, który czasem jawi się jako chaotyczny, pełen niedomówień , no i ukochanych równoważników zdań. Pomimo to POLECAM.
  • Dla mnie doskonały opis uczuć i epoki.Zestawienie wyjatkowej inteligencji, wrazliwości i kultury głównych bohaterów z siermiężnością Polski i napuszeniem emigracji.Błyskotliwe odniesienia autorki zachecaja do zapoznania sie z Rozmyślaniami Marka Aurelisza i co najmniej biografią, a może spucizną literatów, pisarzy i poetów wymienionych w powieści. • Na pewno warte przeczytania
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo