• "Pokot" jest to już trzeci cykl z Sikorą i Bieleckim w duecie. • We Wrocławiu po raz kolejny grasuje seryjny morderca. Tym razem giną najmłodsi, czyli dzieci. • Śledczy chcą jak najszybciej złapać sprawcę, by uniknąć niepotrzebnej paniki. Kiedy w końcu Sikora wraz z zespołem poznają tożsamość mordercy, osoby wysoko postawione robią wszystko, by zamieść sprawę pod dywan. Dla Sikory to jedno z najtrudniejszych śledztw, bowiem bardzo mocno rzutuje ono na jego prywatne problemy, ale zrobi wszystko, by winny został ukarany. • Pan Piotr porusza trudne, wręcz kontrowersyjne tematy. Brutalne, krwawe sceny, szczegółowe opisy, wulgaryzmy, polityczny żargon. Niewyobrażalne okrucieństwa, dramat rodziców, mroczne tajemnice. • Niemniej w książce nie ma nic co może jakoś mocno zadziwić, czy wbić w fotel, no chyba że mówimy o samym zakończenu, które niejako wymusza przeczytanie następnej części. • Ogólnie książka nie była zła, ale nie "porwała" mnie,nie trzyma w napięciu. Czyta się lekko i szybko.
  • Tematyka bardzo trudna. Dobrze się czyta. Nie daję pięciu gwiazdek, bo zaskoczyło mnie zakończenie swoją absurdalnością. Myślę, że praw­dopo­dobi­eńst­wo wystąpienia takich zdarzeń jak w zakończeniu jest prawie niemożliwe.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo