• Bardzo wciągająca opowieść o kunach i • nie kunach. :-) • Wracam do niej wiele razy i za każdym razem jest równie fajna jak na początku.
  • To kolejna świetna książka autorki "Niesamowitych przygód dziesięciu skarpetek". Tym razem rolę główną w jej opowieści odgrywają sprytne kuny wprost z warszawskich Bielan. Ci zwierzęcy bohaterowie to niezwykle sympatyczne stworzenia, które wbrew pozorom żyją w miłej i zgodnej atmosferze z ludźmi. No, może niezupełnie wszystkimi… Pełnią rolę raczej sprytnych detektywów, którzy pomagają dobrym, z kolei przeciwstawiają się tym złym i nieuczciwym. W związku z tym, czasem w imię wyższej konieczności zniszczą komuś np. kable w osiedlowym samochodzie. Akcja w tej książce jest naprawdę wartka. Mnóstwo przeróżnych gagów stanowi znacznie większą atrakcję dla dzieci niż inne, zwykłe opowieści tak bardzo do niej podobne. Oprócz wątku o charakterze dete­ktyw­isty­czny­m ogromne zainteresowanie mogą wzbudzić wprowadzone przez autorkę uwagi o kulturze jedzenia. Kuny to zwierzątka, które niewątpliwie lubią dobrze zjeść. W opowieści otwierają więc własną restaurację, która odnosi pełen sukces. Wokół tej tematyki zbudowana została sensacyjna intryga, która przeplata się z wieloma ciekawymi przepisami kulinarnymi. Z całą pewnością jest to znakomita, pełna dynamizmu i dobrego dowcipu książka dla całej rodziny.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo