• "Zagubiony autobus" to opowieść o pasażerach podróżujących autobusem jadącego bocznymi drogami Kalifornii z Rebel Corners do San Juan de la Cruz. • Nudy? Nie w przypadku Steinbecka. Co prawda nie ma tutaj szybkiej akcji, napięcia, czy nagłych zwrotów akcji, a prosta i zwyczajna historia. Siła tej powieści nie tkwi w fabule, ale w ludziach, bo to właśnie bohaterowie są osią tej powieści i na nich skupia się autor. • W swoim niepowtarzalnym stylu Steinbeck przystępuje do drobiazgowej analizy każdej z przedstawionych w powieści postaci, ich osobowości, zahamowań, motywacji, intymnych myśli i nadziei jakie mają na przyszłość. Pisarz odkrywa, że ma w sobie coś z psychoanalityka, jest wnikliwym obserwatorem ludzkiej psychiki i wykazuje przy tym głębokie zrozumienie i empatię dla ludzkiej natury. • Ta książka to prezentacja mistrzowskiej i char­akte­ryst­yczn­ej dla Steinbecka umiejętności snucia opowieści. Uwielbiam jego opisy, posługuje się prostym językiem, ale robi to tak sugestywnie, że zwyczajne, pozornie szare życie, nabiera niezwykłych barw, a opis niewielkiej małej irytującej muchy fascynuje. Steinbeck to malarz, który ożywia swoje obrazy, a czytelnik chce na zawsze zanurzyć się w tym raju stworzonym przez pisarza i go nie opuszczać. • Powieść zawiera wiele uniwersalnych prawd o człowieku i ludzkości. Spostrzeżeń, które pomimo upływu tak wielu lat od powstania książki, nie zestarzały się i wciąż są aktualne. • To niezwykła opowieść o ludziach, ich pragnieniach, namiętnościach, nadziejach, również o rozczarowaniach. Wielka proza o ludziach, o nas, bo w każdym z bohaterów jak w lustrze możemy odnaleźć cząstkę siebie. • Warto wejść na pokład tego starego autobusu i pozwolić by Steinbeck zabrał nas w niezapomnianą podróż. • Marta Ciulis- Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo