• Kolejny, przeczytany kryminał J. Pasierskiego. Czyta się bardzo dobrze, za jednym zamachem. Piątka przyjaciół, śmiertelny wypadek, śmierć z ręki brata. Świetnie poprowadzona intryga i śledztwo Niny Wawriłow 👍🙂
  • Po całonocnej imprezie paczka przyjaciół udaje się do ekskluzywnego mieszkania, w którym planują odpocząć i poczekać na zaćmienie słońca. Apartament należy do aktorki, Sary Kosowskiej. Jej przyjaciele obserwują niebo, a w tym czasie kobieta umiera spokojnie na własnej kanapie. Czy ktoś ją zamordował? Sprawą zajmuje się komisarz Nina Warwiłow. • Czerwony świt to trzecia część cyklu o policjantce Ninie Warwiłow. Autorem serii jest Jędrzej Pasierski. Wydarzenia relacjonuje trzecioosobowy narrator. Na wstępie przedstawia grupę przyjaciół i prezentuje śmierć aktorki, potem na scenę wkracza Nina Warwiłow i rozpoczyna się śledztwo. • Nina Warwiłow to postać interesująca. Silna osobowość, kobieta w średnim wieku, która urodziła niedawno córkę. Rolę matki spycha jednak na drugi plan, a wychowaniem Mili zajmuje się ona i dwóch mężczyzn – ojciec dziewczynki i były partner kobiety. Nina ma też ojca, który tkwi w szpitalu, a jego przeszłość jest niejasna. • Sprawa kryminalna w tym tomie jest bardzo ciekawie skonstruowana. Przede wszystkim Nina musi działać szybko, by mieć jakieś poszlaki, nim media zwęszą śmierć znanej i lubianej aktorki. To tylko utrudni dochodzenie. Kobieta rozmawia z podejrzanymi i wysuwa teorie, ale brakuje jej dowodów. • Jak zawsze u Pasierskiego to, co się czytelnikowi wydaje, jest najmniej prawdopodobne. Autor w dobrym stylu prowadzi narracje i mimo że serwuje ślepe uliczki, są one bardzo prawdopodobne i dlatego tak trudno pogodzić się z ich odrzuceniem. Finał jest zaskakujący, a wyjaśnienie konkretne i logiczne. Narracja prowadzona jest tak, że nie można się oderwać. Sprawy kryminalne są poprzeplatane życiem głównej bohaterki, które jest równie skomplikowane co jej śledztwa. Nie można jednak powiedzieć, by te sceny były nudne i hamowały fabułę, bo są przemyślane i uzupełniają postać Niny. • Narracja serwuje nie tylko wyniki śledztwa, lecz także co jakiś czas uchyla rąbka tajemnicy dotyczącego działań potencjalnych sprawców. Widzimy osoby z otoczenia Sary Kosowskiej, jej przyjaciół, którzy stresują się przesłuchaniami i popełniają błędy, chcąc chronić samych siebie. Każdy z nich ma coś na sumieniu, co tylko podsyca zainteresowanie lekturą. • Seria o Ninie Warwiłow kojarzy mi się nieco ze skandynawskimi kryminałami. Nie ma tu akcji, która gna na łeb, na szyję, jest raczej spokojne dochodzenie. Narracja leniwie sunie na przód, co w pierwszym tomie odrobinę mnie drażniło, ale w kolejnym okazało się mocną stroną tekstu. Na plus wychodzi też bohaterka. To normalna kobieta, której życie nieco się pokomplikowało, ale nie jest męczennicą. • Lektorem audiobooka jest Janusz Zadura. Lubię jego głos i cieszę się, że kolejną powieść z serii o Ninie Warwiłow czyta właśnie on. To sprawia, że mam poczucie spójności wydania. Lektor potrafi wczuć się w tekst, oddać emocje bohaterów. W kilku przypadkach zmienia też nieco tonację i barwę, by dało się odróżnić postacie, które mówią w danej chwili. • Czerwony świt to bardzo dobry kryminał. Chociaż w każdym tomie sprawa jest inna, to warto poznać tę serię od początku, bo wątki prywatne głównej bohaterki mają tu spore znaczenie. Polecam waszej uwadze ten cykl.
  • Ciekawa, wciągająca, interesująca książka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo