• "Czarodziejka, która rzuciła magiczne zaklęcie na najbardziej abstrakcyjną z Nauk i uchwyciła ją mocą, z jaką mało który męski umysł byłby zdolny podziałać" ( Charles Babbage o lady Lovelace ). • Ada była córką poety – skandalisty, George'a Byrona. Nigdy nie poznała swego ojca, gdyż jej matka uciekła od męża z maleńką córką, by uchronić dziecko przed zgubnym wpływem romantycznych idei i zapewnić jej wszechstronne wykształcenie, z naciskiem na nauki ścisłe (nie do końca się to udało, gdyż w dzieciństwie nasza bohaterka marzyła m.in. o skonstruowaniu maszyny latającej, napędzanej parą, a algebrę porównywała z poezją). • Mając 17 lat Ada Byron poznała na przyjęciu Charlesa Babbage’a, genialnego matematyka. Starszy o ponad dwadzieścia lat uczony skonstruował właśnie maszynę różnicową, która całkowicie zafascynowała młodą kobietę. Tak narodziła się niezwykła, trwająca blisko dwie dekady, przyjaźń dwojga wielkich umysłów. • Ada została asystentką matematyka i kształciła się dalej, tłumaczyła teksty dotyczące przedsięwzięć Babbage’a, wzbogacając je o własne • uwagi, przemyślenia i obliczenia, niejednokrotnie wykraczające poza horyzonty myślowe ówczesnych przedstawicieli męskiego świata nauki. Jako kobieta nie była jednak przez nich poważnie traktowana. • Z kolei Charles Babbage uważał, że to Ada pojmuje jego tok myślenia, jak nikt inny. • Lady Lovelace podchwyciła pomysł zbudowania maszyny analitycznej, mogącej dokonywać bardzo skomplikowanych obliczeń i napisała do niej algorytm, uznawany przez wielu nam współczesnych za pierwszy program komputerowy. • O szczegółach życia niezwykłej kobiety, która wprost przewidziała erę komputerów przeczytacie w tej świetnie napisanej biografii.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo