• Zapoznając się z dostępnymi recenzjami tej książki zastanawiam się, co mnie ominęło. Możliwe, że książka znalazła się w moich rękach nie w porę. Że nie poświęciłam jej należytej uwagi. Że nie dałam sobie szansy na odkrycie jej bogatej treści, nie wniknęłam w jej wiel­opła­szcz­yzno­wość. Że zapoznałam się z nią zbyt powierzchownie... Możliwe też jednak, że to wszystko, co teoretycznie mnie ominęło, ominęło mnie dlatego, że z nied­ookr­eślo­nego­ powodu oczekiwałam czegoś innego. • Jakiś czas po lekturze wciąż w mojej głowie pozostały wrażenia: zbyt prosta. Zbyt infantylna. Zbyt niepotrzebna. Zbyt oczywista. Może ma wywołać zastanowienie u niez­asta­nawi­ając­ych się? Poruszyć nieporuszonych? Uwrażliwić niewrażliwych? A może właśnie ma zarezonować z tym, co w niezwykle wrażliwej duszy gra? Nie wiem, ale chyba szkoda byłoby nie sprawdzić osobiście - dlatego nie zniechęcam.
  • „Dwie osoby na wycieczce w lesie. Jedna z nich mówi coś, co ta druga zapamięta do końca życia. (…) Sto trzydzieści pięć osób na lotnisku. Dziewiętnaście z nich tęskni za domem. Jedna nie zdąży na samolot. Jedna po raz pierwszy spotka się ze swoją rodziną. Jedna podróżuje wbrew własnej woli i nigdy nie wróci.” Wyjątkowa wyszukiwanka autorstwa Kristin Roskifte ukrywa w oszczędnych zdaniach wielkie radości i prawdziwe dramaty. Książka opiera się na prostym, głębokim przesłaniu – liczy się każdy człowiek. Na kilkunastu stronach przewijają się kolorowe postaci, prowadzące codzienne życie. Spotykamy je w szkole, w galerii handlowej, w szpitalu. Liczymy i obserwujemy. Zastanawiamy się, o czym myślą, co czują i co przeżywają. Zadaniem małych czytelników jest odnaleźć na ilustracjach bohaterów, których opisuje krótki tekst pod obrazkiem. Nie zawsze jest to łatwe – bohaterowie mają swoje sekrety, a odkrycie niektórych historii wymaga bystrego oka i trafnego wyciągania wniosków. „Wszyscy się liczą” to lekcja wrażliwości na drugiego człowieka i umiejętności współodczuwania. Książka w ciągu dwóch lat została przetłumaczona na ponad 30 języków. Zdobyła Nagrodę Literacką Rady Nordyckiej 2019 i znalazła się na prestiżowej międzynarodowej liście White Ravens.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo