• Książka wydaje się dosyć sprzeczna w swoim ogólnym poglądzie na Japonię i Japończyków. Choć czyta się ją łatwo, mimo że często dotyka skomplikowanych meandrów historii i sztuki, nie da się ukryć, iż autor, choć zęby zjadł na kulturze japońskiej - lub być może z tego powodu - przejawia swoistą niechęć do ogólnie pojętej japonistyki, a po zakończeniu lektury całości odnoszę wrażenie, że to dlatego, iż Japonia z biegiem czasu rozmywa się boleśnie z oczekiwamiami i wymaganiami autora. Upływający czas, który zmienia otaczającą rzeczywistość jednocześnie sprawiając, iż postęp jest nieuchronny i jednak po części nieodwracalny, to nie kwestia typowo japońska, dotyczy przecież wszystkich kultur i wszędzie ma swoje plusy i minusy, jednak autor przedstawia ten problem jak gdyby był wyłącznie dylematem Japonii, ubierając wiele mocno subiektywnych argumentów.
  • Świetna książka. Mnóstwo wiadomości podanych w ciekawej formie. Piękny język. Tylko trochę za małe litery!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo