• Ostatnio zaczytuje się w książkach Danki Braun. Są świetne. Napisanie takiej wielowątkowej sagi rodzinnej wymaga nie lada kunsztu pisarskiego. Wymyślenie tylu postaci ich historii to dla nie wyczyn. Czyta się szybko, lektura niebywale wciąga. Polecam
  • bardzo fajna książka, lekka i kobieca.
  • To pierwsza powieść z cyklu, a ja czytam ją jako ostatnią. Ale to nic , bo przynajmniej wiem jak to się wszystko zaczęło. • A zaczęło się jak w bajce. Ona niezbyt atrakcyjna, nagle spotyka bogatego i przystojnego mężczyznę w którym zakochuje się od pierwszego spojrzenia. • Namiętny romans trwa 3 miesiące , on w tym czasie już ją zdradza, ale ona i tak mu wybacza. A potem on wyjeżdża, a ona nigdy o nim nie zapomni, bo zostawił jej prezent. Jest w ciąży. • Spotykają się nagle po 11 latach, gdy ona decyduje się na ślub z jego przyjacielem. I jak to jest w powiedzeniu "stara miłość nie rdzewieje" , ożywają wspomnienia i wszystko zaczyna się od nowa. • Bardzo dobra powieść, która wyzwala w czytelniku dużo emocji, tych dobrych i tych złych. • Dobra narracja, wszystkie zdarzenia przedstawione są oczami jej i jego, co pozwala lepiej zrozumieć motywy ich postępowania, wczuć się w ich psychikę. • Bardzo dobra książka, świetny cykl, to nie tylko zwykły romans, ale również powieść obyczajowa z odrobiną erotyzmu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo