• Ferdynand Goetel, jeden z najw­ybit­niej­szyc­h i najp­opul­arni­ejsz­ych pisarzy polskich w dwudziestoleciu międzywojennym, w powojennej Polsce fałszywie oskarżony o kolaborację z Niemcami, znalazł się na indeksie, a jego książki wycofano z bibliotek. Komuniści rozesłali za nim list gończy. Powodem było to, iż pisarz nie zgodził się na odwołanie swego raportu w sprawie zbrodni katyńskiej. • W grudniu 1945 roku Goetel potajemnie opuścił Polskę. Dotarł do gen. Andersa, stacjonującego wówczas w Ankonie, a następnie przedostał się do Anglii, gdzie przebywał na emigracji aż do śmierci. • Dziś ważne i wciąż niestarzejące się dzieła pisarza są na nowo przybliżane rodakom. • Dla mnie Ferdynand Goetel jest wielkim odkryciem ostatnich miesięcy. Jego proza jest prosta w formie, szczera i zupełnie pozbawiona ciągot do emocjonalnego wpływania na odbiorcę. Takie też są „Czasy wojny”. Jest to przede wszystkim wybitnie nakreślony obraz Warszawy – nieugiętej, niepokornej – i jej mieszkańców niepoddających się w obliczu klęsk i nieszczęść, co dzień igrających wręcz z nieb­ezpi­ecze­ństw­em. • Książka, wzbogacona szczegółowymi przypisami, stanowi cenne źródło wiedzy o latach okupacyjnych stolicy i okolic, o warszawskim środowisku literackim, jak i o samych powiązaniach autora. • Gorąco polecam!
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo