• Moja ocena: 9/10 Norman Davies, znany historyk specjalizujący się w historii Europy, w swojej książce "Galicja" przedstawia szczegółowy i dogłębny obraz regionu Galicji. Publikacja ta nie tylko dokumentuje bogatą historię tego obszaru, ale również ukazuje jego znaczenie w kontekście szerszej historii Europy. • Książka jest merytoryczna i szczegółowa, co jest typowe dla twórczości Daviesa. Autor z sukcesem łączy różne aspekty historii Galicji, od wydarzeń politycznych i społecznych, po kulturę i gospodarkę. Jego analiza jest wszechstronna, co pozwala czytelnikom na lepsze zrozumienie skomplikowanej przeszłości tego regionu. • Jednym z wyróżniających się elementów książki jest jej objętość. Davies nie szczędził miejsca na dokładne opisy i analizy, co może wydawać się nieco przytłaczające, ale jednocześnie stanowi ogromny atut dla tych, którzy poszukują szczegółowej wiedzy. To typowa cecha prac tego autora, który jest znany z obszernych i wyczerpujących opracowań. • Pomimo swojej objętości, książka "Galicja" jest zdecydowanie warta przeczytania. To typowa publikacja naukowa, która dostarcza cennych informacji i głębokiej wiedzy o regionie, który odegrał ważną rolę w historii Europy. Davies pisze w sposób przystępny, choć wymaga od czytelnika pewnego zaangażowania i uwagi. • Zdecydowanie poleciłbym tę książkę innym. Jest to pozycja, która zadowoli zarówno historyków, jak i pasjonatów historii, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę na temat Galicji. Dzięki szczegółowym opisom i merytorycznemu podejściu Daviesa, czytelnicy mogą liczyć na pełne zrozumienie tego fascynującego regionu.
  • Trzeba znać historię lokalnej społeczności. Tym bardziej, że to bardzo duża społeczność. A Galicję napisał jeden z moich ulubionych historyków, obdarzony czarodziejskim piórem. Teraz już mniej więcej wiem skąd się wzięły więzy i konflikty, piękno i brzydota, wojna i pokój, szczęście i niedola Galicji
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo