• Książka jest super. Może i teoretycy ją krytykują, ale osoby nadwrażliwe bardzo ją sobie chwalą. A teoretycy może też powinni poszerzyć swoje horyzonty, a nie skupiać się na często nieaktualnych teoriach.
  • Oj, słabiutko, słabiutko. Jeśli ktoś jest zainteresowany tematem wysokiej wrażliwości, o wiele bardziej warto sięgnąć po książki Elaine Aron, terapeutki i badaczki z wieloletnim doświadczeniem. Pani Petitcollin jest "mówczynią i trenerką", no i to niestety widać po tej książce. Mało rzetelnie, za to barwne metafory. Prawopółkulowcy versus normalni ludzie? Serio, ktoś tak jeszcze pisze w XXI wieku? Zaprawdę, szkoda czasu.
  • Bardzo szkodliwa książka. Tezy autorki nie są poparte badaniami, tylko prywatnymi obserwacjami albo wręcz na odwrót - najpierw coś sobie założyła, a później szuka na to poparcia w zachowaniu swoich pacjentów. Niekompetentne obalanie testów IQ i ADHD, a także idealizowanie autyzmu. Nie sprawdzi się nawet jako poradnik dla średnio rozgarniętych osób, bo w większości to wata słowna, bez konkretów, bez realnych rozwiązań.
  • Bardzo szkodliwa, niepowiązana z tematem wysokiej wrażliwości. Autorka nie jest wykwalifikowaną psyc­hote­rape­utką­, a jedynie coachem z doświadczeniem. Swoje tezy opiera na rozmowach z "pacjentami" i przedstawia założenia zero-jedynkowe: można być prawo albo lewopółkulowcem, nadwydajnym albo i nie, ofiarą albo dręczycielem. Brakuje czegokolwiek pośrodku, a tego bardzo się w życiu wystrzegam i wszystkim przyszłym potencjalnym czytelnikom polecałabym mieć to z tyłu głowy.
  • Bardzo ciekawa książk,a która pomogła zrozumieć mi troszkę lepiej działacE w czlowieku mechanizmy. Polecam :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo