Recenzje dla:
  • Od lat zakochana w książkach Paulo Coelho tym razem niestety się rozczarowałam. Czytając nie odczuwałam aury bijącej z książki jak to było z poprzednimi. Mimo, iż pisana lekkim piórem nie zrobiła na mnie wrażenia. • Losy kobiety zwanej Mata Hari były już niejednokrotnie opisywane przez innych autorów. Paulo zrobił to równie dobrze jednak nie pasuje do niego ten styl . Ocenę jednak pozostawiam każdemu czytelnikowi.
  • Jest to książka, którą szybko się czyta, w głównej mierze z powodu szerokich marginesów i niemałej czcionki. • Ciekawa historia kobiety, która nie wstydziła się swojej kobiecości. Która ze swojej natury uczyniła sztukę. Jedyne co mogę zarzucić, to styl pisarza. Nie popadł mi do gustu, ale to z powodu przedstawienia życia Maty Hari w suchych faktach, tj. bez barwnych opisów i uczuciowości, które bardzo lubię. Choć nie jest to biografia, to jednak fikcyjna korespondencja pozwala zobaczyć główną bohaterkę w pozytywniejszym świetle. Może nawet nabieramy do niej większego szacunku i współczucia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo