• Pamiętam czasy gdy wampiry zabijały. Naprawdę. Wampir był groźnym, wykolejonym drapieżcą, wcieleniem zła i agresji. Jego potęga, moc i pragnienie krwi osadzała go na samym szczycie listy najbardziej mrocznych i bezwzględnych kreatur naszego świata. • Dzisiaj niestety, nadeszły czasy spoglądania przez palce, wybielania. Jakże popularne jest twierdzenie, że nic nie jest czarne i białe. Otacza nas tyle odcieni szarości, że sami zaczęliśmy się w tym wszystkim gubić, może w naszych duszach zabrakło ognia oświetlającego nam drogę? • Tak jak wszystko dookoła również wampiry ewoluowały, stały się mniej czarne, a bardziej szare. One również mają własne pragnienia, aspiracje, nadzieje. O ileż potężniejsze i starsze od naszych ludzkich śmiesznostek. Potrafią o nie walczyć, potrafią za nie umierać. • Czy przez to stały się mniej potężne? Mniej krwiożercze? Nie wiem, sam mi odpowiedz na to pytanie. Kup bilet na ostatni rejs parowca Fevre Dream i napisz jak podoba Ci się Missisipi w towarzystwie kapitana Marsha i jego pasażerów. Pośpiesz się, to już naprawdę ostatni rejs.
    +6 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo