• "Ławrusznik" to świetna powieść przepełniona mrokiem, brutalnością i wybuchem niespodziewanego uczucia, na które nie ma miejsca w tym świecie. Pełno w niej ogromnych i skrajnych emocji. Czyta się ją z zapartym tchem, a zakończenie było dla mnie poruszające. • "Ławrusznik" to historia Rzeźnika, czyli Igora(poznanego w poprzedniej serii). Akcja zaczyna się kilkanaście lat wcześniej, gdy Igor miał 11 lat. Spotykamy też innych bohaterów z poprzedniej serii i wszystko pięknie się łączy w całość. Ta historia jest swego rodzaju dopełnieniem tego, co już zdążyliśmy poznać w serii rosyjskiej. Historia opowiedziana jest z perspektywy Igora i Sofii, dzięki czemu możemy ich jeszcze lepiej poznać, dowiedzieć się co czują i myślą. Bardzo mi się podobała.🙂 • Polecam przeczytać.🥰
  • Jeśli czytało się serię rosyjską tak naprawdę zna się cześć historii, tu mamy jej rozwinięcie. Mimo wszystko bardzo fajnie się czytało, pochłaniając kolejną stronę. Poznajemy Igora i jego rozterki, na naszych oczach zaczyna odczuwać, przestaje być bezwzględnym mordercą. Polecam i biorę się za kolejną część.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo