• ... Miłość, zazdrość i zbrodnia – wszystko, co się wydarzy, na zawsze odmieni jej życie....tak napisano na okładce książki, tylko że to kompletnie nie pasuje do tej powieści!!! • Jest to taka sobie powieść niby sensacyjna z bardzo rozwiniętym wątkiem obyczajowym, natomiast żadnej miłości ani zazdrości jakoś nie zauważyłam, chyba ze autor opisu miał na uwadze miłość małej dziewczynki do ojca , ale to raczej wątek obyczajowy i zdarzenie miało miejsce wiele lat wcześniej. • Samo śledztwo, to przesłuchanie kilku osób a potem nagle dowiadujemy się, że drogą dedukcji prowadzący śledztwo doszli do takich a nie innych wniosków. Intryga też jest szyta grubymi nićmi i jakoś nie przemawia do mojej wyobraźni. • Sam pomysł na powieść ciekawy, ale wykonanie fatalne. Bez akcji, bez emocji, bez porządnego śledztwa. Można spokojnie przeczytać początek i koniec, bo w środku sama nuda. • Dziwię się wysokim ocenom i pochlebnym opiniom, bo mnie wcale ta powieść nie porwała, raczej nudziła i nawet opisy słonecznej Grecji mało pomogły.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo