• Według Encyklopedii pedagogicznej XXI wieku uczeń zdolny to ten, który osiąga lub może osiągać dużo lepsze wyniki w nauce w porównaniu z rówieśnikami. Uczniowie tacy wymagają specjalnej opieki i kształcenia, a zaniedbania nauczycieli w tej kwestii powodują, że ich wychowankowie przejawiają negatywny stosunek do szkoły, co więcej mogą doznawać szkolnych niepowodzeń. • Pierwsza część omawianej książki została napisana przez Małgorzatę Boraczyńską, nauczycielkę języka polskiego z wieloletnim stażem. Autorka ukazuje wrogów i przyjaciół uczniów zdolnych. Do pierwszych zalicza przede wszystkim społeczeństwo, które dziedziczy pogardę dla pracy intelektualnej, nie liczy się z człowiekiem jako jednostką, przedkłada sprawy państwowe nad indywidualizm jednostki powodując u niej strach przed wybiciem się ponad przeciętność. Przyjaciółmi ucznia zdolnego są przede wszystkim tutorzy czyli wszystkie osoby, które wspierają go poprzez pracę zindywidualizowaną, pomagają mu zaplanować pracę w szkole, a także odkryć zdolności i zainteresowania. • Część druga została napisana przez Irenę Dzierzgowską, autorkę wielu książek i opracowań dotyczących standardów edukacyjnych. Ukazano tu kwestię wybitnie zdolnych uczniów w perspektywie szkolnej. Zaprezentowano przykłady uczniów zdolnych, mity dotyczące różnic płciowych, problemy rodziców zdolnych dzieci oraz przepis na pracę z takim dzieckiem. • O tym jak pracować z uczniem zdolnym, tak aby wykorzystać jego potencjał twórczy piszą w kolejnej części niniejszej książki Lidia Pasich i Krzysztof Łysak. Prezentują program szkolenia dla nauczycieli pod nazwą Taki jak Mozart, a także gotowe scenariusze zajęć rozwijających osobowość twórczą uczniów. • Ostatnia część napisana przez Beatę Sadzińską porusza problem ucznia zdolnego w klasie szkolnej. Autorka analizuje, diagnozuje, proponuje strategię postępowania oraz prezentuje efekty swoich działań na konkretnym przykładzie ucznia zdolnego. • Książka zawiera porady, scenariusze zajęć i pomysły na pracę z uczniem zdolnym. Jej lekturę polecam wszystkim nauczycielom i wychowawcom oraz rodzicom zdolnego dziecka. • opracowała: Joanna Koterba • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna • w Poznaniu
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo