• Pewna lekkiej rozrywki sięgnęłam po drugą część o bibliotece pana Lemoncella. • Dzieci ze wszystkich stanów zasypują pana Lemoncella listami z żądaniem rewanżu, przekonane, że też zasługują na występy w reklamach. Ekscentryczny milioner organizuje olimpiadę – siedem drużyn wyłonionych w eliminacjach krajowych stanie do walki o stypendium do wybranego college’u. Ósmą drużyną są zwycięzcy z Alexandriaville. • Jednak Charles Chiltington, wielki przegrany (czyt. oszust) z dnia otwarcia, do spółki z wpływową Mamcią próbują pokrzyżować plany Lemoncella. Co więcej – chcą się go na zawsze pozbyć ze spokojnego miasteczka. Znajdują sprzymierzeńca – szalonego właściciela pensjonatu, zamienionego tymczasowo w wioskę olimpijską. • Akcja szybko się toczy, więcej tu efektów specjalnych niż głębszych przemyśleń (szczerze mówiąc, jakiejkolwiek głębi w ogóle tu brak). Ale miła to lektura – w sam raz przygodowa rozrywka na dwa zimowe popołudnia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo