• przeczytałam właśnie serię książek Wiosna, lato, jesień w Przytulnej. • Muszę przyznać, że jestem zszokowana i zniesmaczona tą wymyśloną historią. Ich ilością w jednej rodzinie. Już nie wspomnę o tak szczegółowych opiach scen oralnego seksu. • Tych wulgaryzmów dopełnił jeszcze wątek z dziewczyną zastraszoną przez "klasową koleżankę, prowodyrkę, burdel mamę". • Czy pisarka zastanowiła się, że takie książki czyta młodzież? Że mogą brać przykład z tych treści? • że może mieć kogoś na sumieniu ? W szkołach i tak jest dużo zawiści, szyderstwa i wyśmiewania ze słabszych. • Darowałam sobie tę IV część serii. I nie zamierzam jej kończyć.
  • „Lato w Przytulnej” to niesamowita, ciepła i emocjonująca powieść, w której bohaterowie są życiowi, popełniają błędy i mają swoje sekrety. Każda z postaci wyróżnia się odmiennym charakterem, co ubarwia fabułę. Akcja od samego początku pędzi i nie zwalnia nawet na moment. Niektóre tajemnice wypływają na światło dzienne, ale zaraz zastępują je kolejne i zostają ucięte w najmniej spodziewanym momencie. Cały czas coś się dzieje i nie ma mowy o nudzie. Dzieje się u Gawroszów, oj dzieje, ale mimo, że nie zawsze jest pięknie i kolorowo, członkowie tej rodziny ogromnie się wspierają, troszczą się o siebie i bardzo się kochają. Wspomnę jeszcze, że autorka zaserwowała takie zakończenie, że już z niec­ierp­liwo­ścią­ oczekuję na kolejną część. Na koniec dodam, że książka jest pięknie wydana. Piękne graficzne akcenty umilają czytanie. Serdecznie polecam 🥰💞
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo