• Pierwszy tom serii "Miecz prawdy" o tytule "Pierwsze prawo magii" na pewno jest książką, która wciąga od pierwszych stron. Chociaż z początku może irytować styl i konstrukcje zdań, to z czasem przestajemy to zauważać i dajemy się ponieść niezwykłej przygodzie Richarda i Kahlan. Zwroty akcji są niesamowite, a bohaterowie zarówno wzbudzają naszą sympatię, jak i potrafią irytować, jakby byli prawdziwi. • Wydaje mi się, że to jest właśnie jedna z zalet tej powieści. Fakt, że świat stworzony przez Goodkinda jest tak bardzo nie z tego świata, jak to jest możliwe, to jednak emocje i same postacie są niezwykle realne. Obdarzeni wadami, swoimi zwyczajami, są naprawdę nam w pewnym momencie bliscy. • Może teraz parę słów o samej akcji. Na samym początku poznajemy Richarda, który jest prostym, leśnym przewodnikiem, który stracił ojca w okrutnym momencie. Jakiś czas potem poznaje piękną i tajemniczą Kahlen, której ratuje życie. Nie ma świadomości, że to dopiero początek jego przygód i drogi pełnej cierpienia. Bowiem Richard jest poszukiwaczem prawdy, który ma uratować krainę przed okrutnym władcą Rahlem Posępnym. • Mogę powiedzieć, że pierwszy tom serii jest dobrą książką, której czytanie sprawia dużo przyjemności. Nie mogę powiedzieć, żeby to była literatura ambitna czy kultowa, ale jest przyjemna. Mamy zarówno sceny humorystyczne, jak i tragiczne i wypełnione wielkim cierpieniem. Jednak emocje są dobrze wyważone przez autora i nie ma zbytniej przesady. •
    +4 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo