• To pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. Poza obszernością tomów, a to z powodu dość szczegółowych opisów wątków, książka jest super. Polecam
  • Piękna książka. Warta przeczytania.
  • To chyba najpiękniejsza książka jaką czytałam. Jest pełna humoru, tęsknoty, miłości i szczęścia. To książka pełna życia.
  • On, żona i ona - ta trzecia, 40 - letnia Anka , bohaterka powieści, którą porzucił wieloletni kochanek, wracając do ślubnej małżonki, spodziewającej się ich dziecka. • Typowe ... i w ten sposób runęły plany Anki, marzącej o rozwodzie małżonków i wspólnej przyszłości z ukochanym. • Ale od czego mamy szkolnych przyjaciół? Zrozpaczoną przyjaciółkę zabierają na coroczne chorwackie wakacje. • A tam...? • POLECAM tę powieść autorki / mistrzyni grubych tomiszczy i czasem zbędnych powtarzających się wątków oraz szczegółów / z świetnymi dialogami, lekką fabułą i urokliwymi miejscami akcji. I z przesłaniem, że nigdy nie należy tracić wiary w siebie i w bezpowrotną utratę szczęścia osobistego.
  • Cieszę się, że w aktualnym czasie sięgnęłam po ten tytuł. W moją potrzebę otaczania się teraz pozycjami niosącymi nadzieję i opowiadającymi o uczuciach, wpasowała się doskonale. • ⛵ • Fabuła opowiada historię 40-letniej Anki, cieszącej się uznaniem psycholożki, która właśnie przeżywa rozstanie z partnerem. Artur decyduje się bowiem zakończyć romans i wrócić do żony, która spodziewa się dziecka. Z tego przebiegu sprawy najbardziej cieszy się Mańka- jedna z przyjaciółek porzuconej, która od dawna odradzała jej związek z żonatym mężczyzną. • Mańka pomaga też Ance w przygotowaniach do wakacji w Chorwacji, corocznej , katamaranowej wyprawy licealnych przyjaciół. Uczestniczą w niej także Basia - redaktor podręczników szkolnych, Kasia - fizjoterapeutka oraz Rafał- jedyny rodzynek w paczce. Rafał, jako kapitan zabiera też co roku dodatkowego, pierwszego oficera. Tym razem do ekipy dołącza Rafał, najmłodszy uczestnik wyprawy, którego z Anką połączy coś więcej. • ⛵ • Opowiedziana historia jest słodko-gorzka, znajdziecie w niej zarówno momenty radosne, wzruszające jak i pełne nieszczęścia. Obserwując historię Anki, ale też Mańki dostrzec można, że nawet po największej burzy wychodzi w końcu słońce. W książce pokazany jest też obraz miłości "po przejściach", tej ostrożnej, bez infantylnych uniesień i skakania na głęboką wodę (choć niejako od skoku do wody się zaczyna). • ⛵ • Moją uwagę bardzo przyciągnęła natomiast postać Mańki. Ta energiczna matka trzech córek, w tym jednej, zbuntowanej nastolatki emanuje swoją kobiecością. Kobiecością dojrzałą, której Mańka jest w pełni świadoma. Mańka nadrabia również energią za resztę towarzystwa. Ta zawsze wygadana, żeby nie powiedzieć głośna, bezkompromisowa rozwódka, która ułożyła sobie życie na nowo po rozwodzie też znajduje miłość - choć nie będzie to łatwe uczucie. Mańka mówi co myśli, często w dość obcesowy sposób, ale jednak zawsze z troski o swoich bliskich. Mańka to kobieta serdeczna i ciepła, choć z charakterkiem. Postać ta ubarwia całą historię, nie tylko kolorami ubrań.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo