• Zdecydowałam się przeczytać tę książkę gdyż słyszałam o niej same zachwyty, niestety moim zdaniem te zachwyty były na wyrost. Książka nudna, ciągnie się niemiłosiernie, nic w niej ciekawego, jak dla mnie szkoda czasu. Przeczytałam wiele literatury obozowej, ta pozycja niestety mnie nie zaciekawiła, takie czytadło.
  • Absolutnie cudowna. Bohaterki stają się naszymi przyjaciółkami,martwimy się o nie, placzemy nad ich losem, nad cierpieniem, bólem. Chcemy je wspierać i dodać sił by wytrwały w tych strasznych czasach. Jedna z najlepszych książek jake czytałam o tej tematyce. Polecam.
  • Na książkę natknęłam się przypadkiem w hotelu na wakacjach ... I wciągnęła mnie, choć temat niewakacyjny, a ponadto myślałam że już przeze mnie przerobiony ładnych kilkanaście lat temu... Ale jednak nie, zawsze można spotkać się z nowym spojrzeniem na sprawę obozów i wojny w ogóle ..... Cztery gwiazdki, ponieważ czuję niedosyt, brak zakończenia historii, tak jakby autorka chciała tylko musnąć temat. Choć czyta się bardzo dobrze to wątek pisarki i jej siostry mógłby np. w jakimś stopniu nawiązywać do kobiet - przyjaciółek z Ravensbruck...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo