• Wydanie z granicy literatury popu­larn­onau­kowe­j oraz filozoficznego poradnika w duchu "slow life" dla dzieci. Książka jako całość jest harmonijna, spójna i piękna. Zachwycają ilustracje a także hipnotyzujący i relaksujący styl narracji. Nawet użyta czcionka mi się podoba. To zamknięte, przemyślane i dopracowane dzieło. I to takie, z którym chce się spędzić czas. • Z satysfakcją stwierdzam, że większość przedstawionych ciekawostek przyrodniczych jest znana Młodemu Czytelnikowi. Przyroda jest jego autentyczną pasją, a może po prostu tym wymiarem rzeczywistości, w którym czuje się jak ryba w wodzie... Przyjemnie było mi więc słuchać "uzupełnień" zaangażowanego 4-latka. Świadomie wybiera tematy, o których chce posłuchać, a jak już czytamy - to bardzo aktywnie; Młody Czytelnik uwielbia "rozmawiać" z bohaterami książek. W przypadku tej pozycji rodzicowi łatwo przychodzi kontynuowanie czytania w formie dialogu z dzieckiem, przy wprowadzeniu nieznaczych zmian w szyku zdań i przekształceniu narracji w pierwszoosobową.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo