• To ostatnia część serii Cztery Pory Roku. To ciepła, zabawna i wręcz magiczna część. • Dorota, główna bohaterka tej powieści, porzucona przez narzeczonego dla innej dziewczyny, postanawia się zemścić na dawnym ukochanym, a pomóc ma jej w tym pewien szaman Zen. Czy jednak Zenowi uda się , by Dorota "weszła" w ciało rywalki? A co będzie, gdy sztuczka się nie uda? Przekomiczny wątek pełen humoru, ale i trochę przerażenia. • Mamy też wątek Alicji borykającej się z kłopotami związanymi z galerią. Jest też zakończenie historii Kai i Marianny. No i jest też komendant Grzelak, dla mnie najbarwniejsza i pełna humoru postać. • POLECAM tę powieść, która po trosze jest "zwariowaną i szaloną przygodą po meandrach ludzkiej świadomości", powieść o kobietach na zakrętach życiowych, powieść pełną humoru, trochę absurdalną, ale ciepłą i przede wszystkim wciągającą. To dla mnie najlepsza część całej serii.
  • Chyba najbardziej zakręcona ze wszystkich części. Początek mnie trochę zniechęcił, ale później już było ok. Czytało się lekko jak na wakacyjną lekturę przystało.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo