• Pozytywne zaskoczenie. • Spodziewałem się jakiegoś wspomnieniowego bloga o trudnościach związanych z podróżowaniem z dziećmi i że opisy tych przygód będą na pierwszym planie oraz trochę infantylnego stylu lub moralizatorstwa (dzieci to bardzo drażliwy temat). Na szczęście jest tego tu niewiele (najwięcej na początku) a im dalej się czyta to praktycznie "przygody z dzieciakami" wtapiają się w treść i ich się nie zauważa. • Można się z tej książeczki dowiedzieć kilku fajnych rzeczy o niektórych miejscach w Chorwacji - częściowo są to ciekawostki a częściowo praktyczne porady. Napisana jest stylem jest bardzo lekkim, nie przynudzającym, "akcja" przenosi się tu z miejsca na miejsce. • Podsumowując - niezła książeczka podróżniczo - poznawcza dla osób które nie były w Chorwacji i niekoniecznie do niej ich ciągnie. Taka przystawka przed poważniejszą lekturą. Kieszonkowy format, mała objętość (do przeczytania w ciągu godziny lub krócej) oraz trochę fotografii kolorowych i czarno-białych - w tym elemencie to akurat "szału nie ma". Jedynie co może ewentualnie człowieka "zdenerwować" podczas czytania i odrzucić od tej książki to porównanie z własnymi doświadczeniami z podróży z dziećmi.Albowiem każdy rodzic wie jak najlepiej postępować z dziećmi :).
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo